Anaokulu dönemi, çocukların zihinsel ve duygusal gelişiminin temel atıldığı bir evredir. Bu dönemde çocukların farklı yetenekleri ve zeka alanları fark edilmeye başlar. Çoklu Zeka teorisi, bu dönemde çocukların farklı zeka türleri olduğunu ve her birinin öğrenme tarzının farklı olduğunu vurgular. Howard Gardner tarafından ortaya atılan bu teori, çocukların sadece akademik başarılarla değil, farklı zeka alanlarına göre gelişmeleriyle de değerlendirilmesini sağlar.

Anaokullarında Çoklu Zeka teorisi, çocuklara çeşitli etkinlikler ve deneyimler sunarak farklı zeka alanlarını keşfetmelerine olanak tanır. Öğrenciler, sanatsal ve yaratıcı etkinliklerle görsel-mekansal zekalarını, müzik ve ritmik etkinliklerle müzikal-zeki potansiyellerini, hareketli oyunlar ve sporlarla kinestetik-zekalarını, dil ve hikaye anlatımı ile sözel-zekalarını geliştirirler. Aynı zamanda doğa etkinlikleri ve bilimsel deneylerle de doğa-zekalarını fark ederler.

Çoklu Zeka teorisi, anaokulu öğretmenlerine, çocukların öğrenme stillerini ve güçlü yönlerini belirleme ve bu alanlarda onları destekleme fırsatı sunar. Böylece öğrenciler, öğrenme süreçlerinde daha aktif ve motive olurlar. Öğretmenlerin, farklı zeka alanlarına yönelik çeşitli materyaller ve etkinliklerle dersleri zenginleştirmesi, çocukların öğrenmeye olan ilgisini artırır ve başarılarını teşvik eder.

Çoklu Zeka teorisi, çocuklara tek bir zeka alanında mükemmeliyet beklemek yerine, onların farklı zeka alanlarında başarılı olabileceğini anlamalarına yardımcı olur. Bu da çocukların özgüvenlerini artırır ve kendilerini keşfetmeye, güçlü yönlerini geliştirmeye teşvik eder. Anaokulu döneminde, Çoklu Zeka teorisine dayalı eğitim yaklaşımı, çocukların potansiyellerini maksimize ederek sağlam bir temel oluşturur ve öğrenme tutkularını ileriki yıllarda da sürdürmelerine yardımcı olur.